Kracht

Op de vlucht van Curaçao naar Amsterdam wist ik het…

Het verschil tussen eenheidsworst en écht opvallende communicatie.

We stegen op vanaf Willemstad en het riedeltje begon: de purser heette ons welkom, het veiligheidsfilmpje speelde af, niks opmerkelijks. Niets dat blijft hangen.

Even later de piloot die zijn zegje deed. Hij begroette de passagiers en vertelde dat de voorspelling in Amsterdam dikke prima was: 13 graden met een zonnetje (daar krijg je het niet per sé warm van na twee weken tropisch eiland maar toe maar). Hij wenste iedereen een fijne vlucht en ‘hoopte dat we allemaal een lekker tukje konden doen’. Om me heen zag ik mensen glimlachen.
Net even anders, net even leuker.

Nou zat dat lekkere tukje er voor mij niet in, want ik behoor tot het type dat de hele vlucht om zich heen kijkt hoe iedereen (maar dan ook echt ie-de-reen) jaloersmakend vredig rechtop zit te slapen.
Maar dat terzijde.

9 uur, 1 nekhernia, 3 films en 2 nepdutjes later kwam de piloot weer op de radar. De vlucht was lekker rustig verlopen, we landden iets voor schema en de temperatuur op Schiphol was inderdaad 13 graden met een zonnetje.

De piloot pauzeerde even, je kon hem bijna horen denken, en besloot: ‘Ik ben enorm blij dat jullie vandaag voor ons gekozen hebben. Na al het coronagedoe is het echt fantastisch om weer te kunnen vliegen. Jullie business betekent veel voor me. Dankjewel.’

Die boodschap was zo oprecht en eerlijk. Kippenvel.

Je zag dat zijn woorden aankwamen, verschil maakten, impact maakten. Omdat hij gewoon zei wat hij dacht. Menselijk was. Authentiek was. Anders was.

Alleen al door deze woorden had ik (en met mij waarschijnlijk de rest van het vliegtuig) acuut zin om weer met ze te boeken.

De kracht van goede communicatie?

Echtheid.

Want dat landt.
(pun intended 🛬)